ردیابی چشمی اختلالات اجتماعی کودکان دارای اتیسم(اوتیسم)را پیش بینی می کند

چکیده:
کودکان اُتیستیک از نگاه کردن به چشمها تا حد امکان اجتناب میکنند(تصویر راست)،در صورتی که کودکان سالم به چشمهای افراد نگاه کرده و حالت خیرگی نگاه خود را حفظ میکنند(تصویر چپ)حرکتهای چشمها در تصاویر با رنگ زرد نمایش داده شده و قسمتهایی که چشمها بر روی آن متمرکز بوده است با دایره های قرمز نمایش داده شده است.

ردیابی چشمی اختلالات اجتماعی کودکان دارای اُتیسم(اوتیسم)را پیش بینی می کند

مطالعات ردیابی چشم در مورد شناسایی چهره ها و اشیاء در بیماران مبتلا به اتیسم(اوتیسم)اطلاعات مهمی را به ما در توجه بصری خود به خود به یک صفحه نمایش ارائه کننده محرک، می دهد. در یک مطالعه، از ردیابی چشم جهت بررسی ارتباط با ویژگی های بالینی در کودکان اُتیستیک استفاده شد، این مطالعه برای مقایسه توجه بصری خود به خود به یک صفحه نمایش که نشان دهنده یک چهره و یا یک شی بود، بین 24کودک مبتلا به اتیسم و 48 کودک سالم در گروه کنترل صورت گرفت. نتایج حاصل شده از این پژوهش نشان داد که به طور کلی افراد اُتیستیک به نسبت افراد سالم مدت زمان کمتری را برای شناسایی تصاویر چهره و اشیاء صرف می کردند. همچنین تاثیر اختلال خیرگی نگاه و نیز شدت اختلال افراد اُتیستیک به طور ویژه در زمان شناسایی تصاویر چهره در مقایسه با تصاویر اشیاء مشهود بود.برای دانستن همه چیز درباره اوتیسم مطالعه مقاله اوتیسم چیست؟انواع،علت ها و درمانها را پیشنهاد می کنیم​.​
بعضی از پژوهشگران اذعان می کنند که اختلال در تعامل اجتماعی با اختلال پردازش صورت مرتبط است. یکی از حوزه هایی که در زمینه پردازش بصری در اتیسم بسیار مورد مطالعه قرار گرفته، پردازش صورت است و مطالعات ردیابی چشم کمک بزرگی به پژوهش در این زمینه کرده است. بسیاری از مطالعات ردیابی چشم بر استراتژی شناسایی چهره در اتیسم متمرکز شده اند. یک یافته تایید شده در مطالعات ردیابی چشم این است که افراد مبتلا به اتیسم در مقایسه با افراد معمولی در نگاه کردن به چهره بیشتر بر دهان مترکز اند تا بر چشمها.برای اگاهی بیشتر در زمینه اختلال طیف اتیسم مطالعه مقاله درباره اختلال طیف اتیسم بیشتر بدانیم را پیشنهاد می کنیم.
یکی دیگر از کمک های اصلی مطالعات ردیابی چشم این است که امکان مطالعه ارتباط بین توجه بصری به چهره و اشیاء و مشخصات بالینی اتیسم را فراهم می کنند. کلین و همکاران ارتباط معنی داری بین خیرگی بر دهان و اشیاء و عملکرد اجتماعی یافتند: افزایش تمرکز بر دهان سازگاری اجتماعی بهتر و اختلال اجتماعی کمتر در افراد مبتلا به اتیسم را پیش بینی می کند در حالی که تمرکز بر روی اشیاء نتیجه عکس دارد(تعامل اجتماعی کمتر و اختلالات ارتباطی بیشتر). علاوه بر این، رایس و همکاران یک ارتباطی بین خیرگی بیشتر بر محیط بی جان و ناتوانی اجتماعی بیشتر کشف کردند. مطالعه اخیر نشان داد که مهارت های پردازش صورت به طور قابل توجهی با میزان توجه به چهره ارتباط دارد. در یک حوزه بالینی دیگر، ساسون و همکارانش نیز عنوان می نمایند که در گروه اتیسم، شدت علائم رفتارهای تکراری با شناسایی تصاویر اشیاء ارتباط معنا داری دارد.
برخی مطالعات دیگر ردیابی چشم به بررسی ، توجه بصری به چهره ها و اشیاء در اتیسم و گروه کنترل پرداخته اند. در حالی که پژوهشگران در گذشته هیچ تفاوتی بین گروه ها در توجه بصری به چهره و به  اشیاء نیافته بودند، رایس و همکاران گزارش دادند که خیرگی روی چهره به طور قابل توجهی در اتیسم نسبت به گروه کنترل کاهش می یابد. تمامی این مطالعات تایید کننده این نکته است که افراد مبتلا به اتیسم در زمان تعاملات اجتماعی بیشتر به اجزاء فرعی در ارتباط توجه می نمایند، تا به ارتباط چشمی و این مهم می تواند نشان دهنده شدت اختلالات ارتباطی و اجتماعی کودک اُتیستیک در آینده باشد.

5/5 - (1 امتیاز)
اشتراک گذاری محتوا
گروه پژوهشی اتیسم اردیبهشت

گروه پژوهشی اتیسم اردیبهشت

مطالب مرتبط

تنها راه غلبه بر اختلال اتیسم دانش و آگاهی از این اختلال است!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا نیاز به مشاوره تخصصی در حوزه اتیسم دارید؟