اتیسم(اوتیسم)و ریسک ابتلای فرزند دیگر به آن

ریسک ابتلای فرزند دوم به اُتیسم در خانواده هایی که دارای یک کودک اُتیستیک اند

خانواده هایی که به جرات می توان درمورد لیاقت پدر یا مادر بودن آنها ساعتها صحبت نمود و آنها را برای تمام کارهای که برای کودک اتیستیک(اوتیستیک) خود انجام داده و می دهند تحسین و تایید نمود. والدینی که شاید لایقترین انسانها برای داشتن فرزندی سالم اند. والدینی که دارای سالمترین ذهنها و بالنده ترین افراد از نظر اخلاقند. با دیدگاهی ساده می توان تایید نمود که این خانواده ها حتماً می توانند کودک دیگری نیز داشته باشند. ولی در واقعیت نمی توان به راحتی  خانواده ها را در این زمینه راهنمایی نمود و در خلاصه کلام عنوان نمود که آری یا نه. تاکنون تحقیقات فراوانی در این زمینه صورت گرفته و آمارهای متفاوت با اعداد و ارقام مختلف نیز ارائه شده است. این پژوهشها می تواند برای خانوداه ها هم هشدار دهنده و هم هدایت کننده باشد.بخشی ازاین مطالب که می تواند در تصمیم گیری والدین  برای بارداری مجدد،یاری رسان باشد در زیر آمده است:برای دانستن همه چیز درباره اوتیسم مطالعه مقاله اوتیسم چیست؟انواع،علت ها و درمانها را پیشنهاد می کنیم​
  جان ریچ و همکارانش 19710 خانواده دارای کودک اتیستیک در سالهای 1990 تا 2003 را در کنار 36215 خانواده دارای کودک سالم بعنوان گروه کنترل مورد بررسی قرار دادند. وقتی آنها میزان تولد های بعدی را در خانواده های دارای کودک اتیستیک بررسی کردند یک بی میلی  33 درصدی را برای داشتن کودک دوم در این خانواده ها مشاهده نمودند. در چند سال نخست این تحقیق والدین کودکان اتیستیک این تمایل را داشتند که کودک دومی مانند خانواده های دارای کودکان سالم داشته باشند.اما در حدود دو سه سال بعد که بطور معمول یک کودک ممکن است اتیستیک تشخیص داده شود یا علائم اتیسم را نشان دهد والدین کودکان اتیستیک احتمال خیلی کمی می دادند که بخواهند فرزند دومی داشته باشند. این یافته ها برای والدینی که فرزند دوم یا سومشان نیزمبتلا به اتیسم تشخیص داده می شد، مشابه بود (در هر مورد والدین تمایل کمی نشان می دادند که بعد از اینکه کودکشان اتیستیک تشخیص داده می شد کودک دیگری داشته باشند.)برای اگاهی بیشتر در زمینه اختلال طیف اتیسم مطالعه مقاله درباره اختلال طیف اتیسم بیشتر بدانیم را پیشنهاد می کنیم.
محققان در مقاله ای در 18 جون 2014 که در مجله روانپزشکی امریکا منتشر شده است، عنوان نمودند، شواهد و مدارک حاکی از آن است که والدین کودکان مبتلا به اتیسم  تولید مثل خود را پس از مشاهده ی نخستین نشانه اتیسم در کودک خود، کاهش داده یا قطع می کنند.به گفته این محققان این مطالعه نمی تواند دلیلی موجه برای این یافته ها باشد اما شاید والدین کودکان اتیستیک درباره داشتن کودک دیگری که با این اختلال به دنیا بیاید، نگرانند یا ممکن است منابع مالی کافی برای نگهداری از کودکان بیشتر نداشته باشند.همچنین دیگر یافته ها، محققان را به این فکر واداشت که ممکن است فاکتور های دیگری نیز که بر تصمیم گیری افراد برای فرزند بیشتر موثر است وجود داشته باشد مانند سن مادر،وزن و سن کودک نخست.نتایج مطالعات بر روی جامعه  اتیسم می تواند در تخمین زدن وراثت پذیری  اتیسم یا تخمین زدن احتمال اینکه کودک دیگر این خانواده ها اتیستیک باشد، کمک کننده باشد.
بسیاری از مطالعات گذشته بر روی وراثت پذیری  اتیسم،محاسبات کافی برای بررسی تصمیم والدین کودکان اُتیستیک برای فرزند دیگرنداشته اند و این امر نشان دهنده این است که مطالعات گذشته در زمینه فرزند آوری خانواده کودکان مبتلا به  اتیسم نتایج واقعی و روشنی از این مساله ارائه نمی کنند.  توماس هافمن و همکاران در بررسی های خود مشخص نمودند ریسک ابتلای کودک دوم خانواده به اختلال  اتیسم، 10.1٪ است و والدین کودکان اتیستیک وقتی به داشتن فرزند دوم فکر می کنند، به طور قابل فهمی دلواپس اند.به گفته نیل ریچ که پروفسور همه گیر شناسی و آمار زیستی در دانشگاه کالیفرنیا است، این یافته ها اهمیت کاربردی در مشاوره ژنتیک که برای خانواده ها موثر است، دارد.بر طبق یک مطالعه جدید در سال 2014  که توسط دانشگاه کالیفرنیا انجام گرفته ،اگر کودک نخست شما اتیستیک تشخیص داده شده است تقریباً کمتراز یک به سه احتمال دارد کودک دومی که مبتلا به اختلال  اتیسم باشد داشته باشید.
بر اساس پژوهشهایی که توسط پیتر بیرمن و تیم تحقیقاتی اش در مرکز مطالعات علوم اجتماعی دانشگاه کلمبیا انجام شده است، اگر تولد کودک دوم با فاصله ای کمتر از 12 ماه از خواهر یا برادر بزرگتر باشد، احتمال اتیستیک بودن این کودک 3 برابر بیشتر از خانواده هایی است که فاصله بین تولدهای فرزندانشان بیش از 3 سال است.این محققان عنوان می کنند که در صورتی که مادر با فاصله ای کم مجدداً بار دار گردد ممکن است بدن او زمان کافی برای احیای مجدد شرایط تعیین کننده بارداری بی خطر را نداشته باشد.برای اگاهی بیشتر در زمینه اختلال طیف اتیسم مطالعه مقاله درمان اختلال طیف اتیسم و تاریخچه انرا پیشنهاد می کنیم.
برطبق اطلاعات بدست آمده از مرکز کنترل و پیشگیری بیماری های امریکا میزان شیوع  اتیسم  در امریکا در چهار دهه گذشته ده برابر گردیده و در سال 2006 به 1 کودک در 110 کودک رسیده بود به همین دلیل مرکز کنترل و پیشگیری امریکا، قاطعانه از خانوادها می خواهد که برای جلوگیری از اختلال  اتیسم زمینه های ژنتیک آن را بررسی نمایند. در خانواده هایی که در آنها کودک اُتیستیکی وجود دارد خطر داشتن یک کودک اتیستیک دیگر تقریباً 5 درصد است یا یک به بیست است. همچنین این مرکز اذعان می نماید مطالعه بر روی دوقلو های همسان نشان می دهد که اگر یک قل مبتلا به  اتیسم باشد بالای 90 درصد احتمال دارد که قل دیگر نیز از این اختلال متاثر باشد.
به گفته نیویورک تایمز والدینی که یک کودک مبتلا به  اتیسم دارند در حدود 1 به 5 احتمال دارد که کودک دیگر شان نیز همین اختلال را دارا باشد. در پژوهشی که در مجله پزشکی کودکان منتشر گردیده، بطور گسترده ای بر روی اطلاعات جمع آوری شده درباره ریسک  اتیسم بین خواهران و برادران مطالعه شده است. بر اساس این پژوهش محققان دنشگاه کالیفرنیا ، 664 کودکی که یک خواهر یا برادر اتیستیک بزرگتر از خودشان داشته اند را از 8 ماهگی تا 36 ماهگی بطور پیوسته مورد بررسی قرار داده اند. در گستره وسیعی از این کودکان یعنی 81 درصد از آنان  اتیسم مشاهده نشده، و تنها در 19 درصد علائم  اتیسم مشاهده گردیده است.برای اگاهی بیشتر در زمینه اختلال طیف اتیسم مطالعه مقاله اختلالات و بیماری های همراه با اتیسم و راهکارهای درمان انهارا پیشنهاد می کنیم.
در سال 2011 که میزان شیوع اختلال اتیسم 1 نفر در هر 68 نفر یعنی یک درصد از جمعیت امریکا بود خطر ابتلای خواهر و برادران افراد مبتلا به  اتیسم به این اختلال به نسبت کل جامعه بیست برابر بیشتر بود وآمارها نشان می داد که در خانواده هایی که دو یا سه کودک اتیستیک داشتند نیز این خطر بسیار بیشتر بود.به گفته آناهد اُکانر تقریبا 1 به 5، خواهر و برادران افراد اتیستیک ممکن است به این اختلال مبتلا گردند. درصورتیکه در گذشته این تصور وجود داشت که یک به 10 احتمال دارد خواهر یا برادران افراد اتیستیک به این اختلال مبتلا گردند و این به علت نتایجی بود که از جوامع آماری کوچک به دست می آمد.
به گفته الیسیا هالی دی مدیر تحقیقات محیطی اُتیسم اسپیک ،این یافته ها اطلاعات بسیار ارزشمندی در اختیار خانواده هایی قرار می دهد که یک کودک مبتلا به  اتیسم دارند و در فکر کودک دیگری اند و اگرچه یک به پنج خطر خیلی بالایی محسوب می گردد ولی 4 نفر از 5 کودک در این خانواده ها نیز ممکن است مبتلا به این اختلال نگردد. لازم به ذکر است که مرکز اردیبهشت نیز در حال جمع آوری اطلاعاتی در این زمینه در بین خانواده های اتیستیک ایرانی می باشد که در آینده نزدیک و با بدست آمدن اطلاعات دقیق تر نتایج آن در اختیار علاقمندان قرار خواهد گرفت.

والدین گرامی جهت اطلاعات بیشتر در این زمینه می توانید به کتاب راهکارها و نظریه های پیشگیری از اختلال اتیسم مراجعه نمایند و از راهکارهای علمی و کاربردی این کتاب برای کاهش نگرانی های خود بهره ببرند.