تاثیر مداخله بهنگام بر اتیسم(اوتیسم)

چکیده:
یکی از نکاتی که تمام متخصصان اتیسم(اوتیسم)بر آن تاکید فراوان دارند تشخیص بهنگام ومداخله بهنگام است.و این امر میتواند یکی از کلید های اصلی غلبه بر اتیسم باشد.

بررسی ها نشان دهنده تاثیر مداخله بهنگام براُتیسم اند

محققان اتيسم (اوتیسم)اغلب نگراني خود را اینگونه بيان نموده اند كه ميانگين سني تشخيص در آمريكا حدود 4 سال است اگرچه بيشتر موارد اختلال مي تواند به طور قابل توجهي تا سن 2 سالگي معين شود. در زمينه هاي مربوطه، نياز به تشخيص اوليه و اقدامات اوليه، يكي از دلایل اصلی موفقیت در درمان است. پروفسور علوم شنوايي و گفتاري در دانشكده ي پزشكي نشویل عنوان می کند: اين فرضيه وجود دارد كه اقدامات اوليه در حد چشمگيري موثراند. من معتقدم كه اين امر مي تواند تاثير گذار باشد و فرض هم می كنم، اينگونه است ولي این مهم مشابه با شواهد علمي نيست. زیرا خيلي از اين بررسي ها روي كودكانی متمركز شده است كه شروع به نتيجه دهي مي كنند نه کودکانی که اقدامات اولیه ودرمان در انها موثر نبوده است. سوالي كه در مباحثه ها مطرح مي شود اين نيست كه آيا اقدامات اوليه موثر بوده يا نه؟ بلكه اين سوال پيش مي آيد كه بهترين سن براي اقدام چه سني است؟ بعضي محققان عقيده دارند كه درمان ممكن است مؤثر و مستلزم زمان و پول كمتري باشد اگر قبل از دومين سال يا حتي اولين سال تولد صورت گرفته باشد.برای دانستن همه چیز درباره اوتیسم مطالعه مقاله اوتیسم چیست؟انواع،علت ها و درمانها را پیشنهاد می کنیم​.​​
اقدامات اولیه در رابطه با كودكان کم سن تر است كه گفته مي شود در خطر بروز علائم اتيسم
هستند و ممكن است اين كودكان را به مسير تكاملي مثبت تر هدايت كند. اگر بتوانيم به نوزاد كمك كنيم تا از لحاظ اجتماعي فعال تر شود و حركات و زبان خود را توسعه دهد، مي توانيم حتي الامكان از بروز برخینشانه های اتيسم (اوتیسم) جلوگيري كنيم.
فوايد رفتاري: به طور كلي، ارزيابي تاثير مداخله بموقع بسیار دشوار است، تا حدي به این دليل که دشواری تمايز ويژگي هاي اتيسم
در سن 2 سالگي گمراه کننده تر است تا در سن 4 سالگي يا بيشتر.مثلاً کج خلقی یا پاسخ ندادن به اسم در زمانی که فرد مشغول به کاری است می تواند علائمی از اتيسم باشد ولی می تواند همچنین یک رفتار روزمره در 2 سالگی باشد. بعضی از موارد اتيسم با علائم نسبتاً شدید است. آنچه که اغلب به عنوان اتيسم  کلاسیک به آن اشاره شده است به آسانی در اوایل قابل تشخیص است. ولی فقط 35 درصد از کودکان با شکل نه چندان وخیم اتيسم در سن 2 سالگی تشخیص داده شده اند.نا گفته نماند بعضی از کودکان که در طیف خفیف تشخیص داده شده اند با گذشت زمان علائمشان شدیدتر می گردد. سال گذشته(2014میلادی)، محققان نروژی گزارش نمودند که کودکان اتیستیکی که معلمان پیش دبستانی آن ها یک در یک اقدام 8 هفته ای در فرایند توجه انها مداخله بموقع نموده بودند ، یک سال بعد در توجه خود بهبودی نشان دادند در مقایسه با افرادی که فقط در برنامه های منظم قبل از مدرسه حضور داشتند. این راهکارمعلمان نروژی روی نقایض ارتباطات اجتماعی که برای این اختلال محوری هستند بسیارموثر است. بیشتر بررسی های موجود در مداخله بموقع که تاکنون منتشر شده است شامل کودکانی است که حداقل در 2 سالگی اختلال اتیسم در آن ها تشخیص داده شد. زیرا تشخیص اتیسم قبل از دوسالگی کودک بسیار بعید و دشوار است. آنچه آموختیم این است که تغییر پذیری زیادی در خط سیرهای تکاملی کودکانی وجود دارد که نشانه های نخستین اتیسم را نشان می دهند.
جستجوی علائم: سن تشخیص مطمئن در سنین پایینتر کمی دور از نظر است ولی محققان در همین حین آموخته اند که نشانگرهای اولیه خطر اتيسم
را تعیین کنند. مثلاً بررسی روی نوزادان هم خون یا فرزندان کوچکتر دارای اتيسم  نشان داد که نوزادانی که در آن ها اتيسم  گسترش یافته است تفاوت هایی در فعالیت مغز نشان می دهند که قبل از تشخیص نیز آشکار می باشند. ( در سال دوم یا حتی اول زندگی) از بررسی های فردی نیز می توانیم بعضی از علائم رفتاری ضعیف را قبل از 14 تا 18 ماهگی مشاهده نمائیم. گروه دیگری از محققان نیز نتایج امیدوار کننده ای از یک بررسی مقدماتی از اقدامات گزارش داده اند که بین سنین 14 و 17 ماهگی آغاز می شود.برای اگاهی بیشتر در زمینه اختلال طیف اتیسم مطالعه مقاله اختلالات و بیماری های همراه با اتیسم و راهکارهای درمان انهارا پیشنهاد می کنیم.
انتظارات آینده:
یک مزیت بالقوه مداخله بموقع در نوزادان این است که درمانگر از زمان به گونه ای کارآمد استفاده می کند.در مداخله به موقع درمانگران آموزش دیده با
کودکان پیش دبستانی کار می کنند که تا بیش از 40 ساعت در هر هفته خدمات درمانی دریافت می کنند، ولی اقدامات برای نوزدان عموماً توسط والدین ارائه می گردد که درمانگران آن ها می توانند کمتر از 1 ساعت در هفته والدینشان را آموزش دهند و در آینده ممکن است حتی به صورت ویدئویی یا ارتباطات از راه دور آموزش دریافت کند. این ها می تواند اولین مرحله در یک سیستم مداخلاتی طاقت فرسا برای نوزدانی باشد که علائم هشدار را به دلیل فقدان تماس چشم یا تمایل به ارتباط کم را از خود نشان می دهند. آنچه که می خواهیم انجام دهیم کمک به والدین است در استفاده از راهکارها که می تواند به کودک کمک کند تا اجتماعی تر شود. نمونه ای از مداخله بموقع تکنیکی است که ارتقاء اولین رابطه نامیده می شود. یک بررسی کوچک از این نوع مداخله شامل راهنمایی والدین سه نوزاد 4 تا 9 ماهه در یک آموزش پاسخ موثر است، یک درمان رفتاری که روی افزایش انگیزه اجتماعی کودک و ایجاد مهارت هایی نظیر به نوبت انجام دادن تاکید دارد. آموزش یک ساعتی در خانه به والدین پس از 11 جلسه، در هر هفته علائم مشارکت اجتماعی کودکان مانند برقراری تماس چشمی و پاسخ به اسم شان را بهبود داده است. در سن پیش دبستانی، 2 نفر از این کودکان هیچ مشکل رشدی از خود نشان ندادند. سومین کودک، کودکی است که یک برادر بزرگتر اتیستیک دارد که دارای تاخیر زبانی است ولی  در طیف اتيسم (اوتیسم) نیست.برای اگاهی بیشتر در زمینه اختلال طیف اتیسم مطالعه مقاله درمان اختلال طیف اتیسم و تاریخچه انرا پیشنهاد می کنیم.

امتیاز
اشتراک گذاری محتوا
گروه پژوهشی اتیسم اردیبهشت

گروه پژوهشی اتیسم اردیبهشت

مطالب مرتبط

تنها راه غلبه بر اختلال اتیسم دانش و آگاهی از این اختلال است!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا نیاز به مشاوره تخصصی در حوزه اتیسم دارید؟