بهترین درمان برای اتیسم(اوتیسم) چیست؟
درمان های زیادی برای اتیسم(اوتیسم) وجود دارد، اما هیچکدام از این درمانها کامل نیستند و نمی توانند به صورت کامل تمام انچه کودک دارای اتیسم(اوتیسم) نیاز دارد را به او ارائه دهند چراکه هر کودک دارای اتیسم(اوتیسم) دارای طیفی از علائم است که هیچ روش درمانی نمی تواند به صورت کامل این طیف نشانه ها را پوشش دهد.از این رو است که والدین شروع به استفاده از یک شیوه ازمون و خطای نا خواسته می کنند و درمانها را یکی یکی و به توصیه متخصصان انتخاب می کنند و این نقطه شروع شکست در روند درمان کودک دارای اتیسم(اوتیسم) از همان ابتدا است.
ه همین دلیل است که بیشتر متخصصان شناخته شده اتیسم عنوان می کنند که رویه ازمون و خطا برای کودک دارای اوتیسم اشتباه است چراکه موجب هدر رفتن دوران طلایی رشد کودک شما می گردد.و این اتفاق تاسف اور چیزی است که در حال حاضر در ایران در حال رخ دادن است .بسیاری از خانواده ها با مراجعه به ما عنوان می کنند که متخصص کودک انها پیشنهاد نموده است که از فلان خدمات برای کودکشان استفاده کنند و بعد ها والدین متوجه گردیده اند این شیوه درمان تنها شیوه ای بوده است که این متخصص از ان اطلاع داشته، در صورتی که نیاز فرزند انها بیشتر و فراتر از یک رویکرد درمانی بوده است.از این رو در این مقاله به شما معرفی می کنیم که بهترین شیوه اموزش و درمان کودک دارای اتیسم(اوتیسم) در هر 3 طیف چگونه است .
اینکه والدین بتنهایی از یک روش مثلا گفتار درمانی استفاده کنند یا اینکه صرفا خدمات کار درمانی را برای کودک خود مهیا کنند تنها بخشی از نیاز روزانه کودک انها را مهیا می کند حال انکه برخی از متخصصان نیز عنوان می کنند که شیوه کار انها تمام نیاز یک کودک دارای اتیسم(اوتیسم) را بر طرف می کند!نکته مهم و حیاتی این است که کودک دارای اتیسم(اوتیسم) به این شیوه تک بعدی تا مدتی پاسخ می دهد و والدین می توانند پیشرفت را در کودک خود مشاهده نمایند اما این پیشرفت به مانند این است که برای یک نهال تمام گزینه های رشد را مهیا نکنی و تنها نور کافی را بدون اب و هوای لازم در اختیار نهال قرار دهیم . این نهال کوچک که اکنون کودک شماست تا مدتی کوتاه رشد می کند و حتی برگهایی تازه می دهد که باعث دلگرمی است اما واقعیت دردناک اینجاست که این نهال به صورت تدریجی رشد خود را متوقف می کند و یا گاها دچار پسرفت می گردد و این دقیقا ان اتفاقی است که در کودک دارای اتیسم(اوتیسم) هم می توانیم مشاهده نماییم.
به طور کلی، کودکان دارای اتیسم(اوتیسم) با گزینه های زیر بهترین خدمات را دریافت می کنند:
- شروع بهنگام تشخیص و خدمات درمانی و اموزشی
- دریافت کامل مدت زمانه روزانه یا هفتگی خدمات درمانی و اموزشی
- درمانها بایستی مبتنی بر تحقیقات علمی باشند
- درمان و اموزش توسط یک درمانگر واجد شرایط ارائه می شود که به خوبی با کودک (و با والدین یا سرپرستان) ارتباط برقرار می کند.
- کودک را به شیوه ای مثبت درگیر می کند (یعنی کودک باید از درمان لذت ببرد)
- سعی کنید هزینه ها را کاهش دهید .درمانهای اوتیسم طولانی و زمانبر و البته هزینه بر هستند.
- علائم اصلی اوتیسم مانند مهارتهای اجتماعی، اختلال عملکرد حسی، تنظیم هیجانی، ارتباط کلامی و غیرکلامی، چالشهای فیزیکی، مهارتهای بازی، مشکلات توجه، مشکلات خلقی یا تمرکز….. را بتواند پوشش دهد(این را بدانید که کودک شما زمان زیادی برای تغییر روال اوتیسم در زندگی خود ندارد )
در ادامه برخی از موارد فوق را جهت اگاهی شما والدین توضیح خواهیم داد تا شما در روند انتخاب درمانگر و یا موسسه کودک خود تصمیمات درستی بگیرید.
شروع بهنگام یا شروع بموقع دریافت خدمات اموزشی و درمانی اوتیسم مهمترین اصل در درمان فرزند شماست
اصلی ترین و کلیدی ترین نکته در درمان و اموزش کودک دارای اتیسم(اوتیسم) شروع بهنگام است.و این شروع بهنگام مستلزم تشخیص بهنگام است.هرچه کودک شما در سنین پایین تر تشخیص اوتیسم را دریافت کند شانس بیشتری برای کاهش علائم دارد و البته اثر گذاری درمان نیز بیشتر است.اما متاسفانه دو اتفاق بسیار بد در ایران در حال رخ دادن است نخست اینکه به دلیل دانش پایین متخصصان احتمالا کودکان در سنین پایین تشخیص نمی گیرند و به والدین توصیه می گردد که در سن 3 یا 4 سالگی فرایند تشخیص را دنبال کنند و این اشتنباه 365 روز یا حتی بیشتر کودک را محروم از حیاتی ترین نیاز اموزشی او یعنی شروع بهنگام می کند.
دوم اینکه با تشخیص اشتباه روال رشدی کودک را به صورت کامل تغییر دهند. برای نمونه به والدین کودک عنوان می گردد که کودک انها درگیر با اختلال پردازش حسی است و یا آنچیزی که امروزه زیاد شنیده می شود baby digital است!!!و تمام این اشتباهات فرصت رشد و دریافت خدمات مناسب را از کودک دارای اتیسم(اوتیسم) می گیرد. در اینجا لازم به توضیح است که است تشخیص های اشتباه و در مورادی مانند baby digital ساختگی ممکن است خوشایند والدین نیز باشد چراکه کودک انها به جای تشخیص یک اختلال قطعی اختلالی سبک تر و یا غیر واقعی را دریافت کرده است و همین امر بخشی از فشار روانی والدین را کمتر خواهد کرد. اما به تجربه و با استناد به مراجعاتی که بنده داشته ام این کودکان در صورتی که تشخیص اوتیسم را در 5 سالگی دریافت کنند بخش مهمی از دوران رشدی خود را با تشخیص اشتباه از دست می دهند.
پس برای دریافت بهترین درمانها و اموزش ها زمان را از دست ندهید و منتظر اعلام نظر افراد سود جو و فاقد صلاحیت که شناختی از اتیسم(اوتیسم) ندارند نباشید.
به دریافت کامل مدت زمانه روزانه یا هفتگی خدمات کودک خود توجه کنید
انچه که بعد از مداخله بهنگام در زمینه اوتیسم و البته تشخیص بهنگام، متخصصان اوتیسم بر سر آن توافق دارند مدت زمانی است که یک کودک دارای اوتیسم باید خدمات دریافت کند.مدت زیادی است که متخصصانی مانند پروفسور ایوار لوواس ،دکتر اریک شاپلر،بری کافمن،پروفسور سالی راجرز ،دکتر کاساری و…. عنوان می کنند که مدت زمان دریافت خدمات اموزشی و درمانی یک کودک دارای اوتیسم نباید کمتر از 20 ساعت در هفته باشد. برای نمونه پروفسور لوواس مدت زمان لازم برای اموزش کودک دارای اوتیسم را بین 4 تا 8 ساعت در روز و 20 تا 45 ساعت در هفته می داند.این مدت زمان به صورت کامل در پژوهشها مورد بررسی قرار گرفته است و به وضوح مشخص گردیده است که مدت زمان کمتر از روزانه 4 ساعات باعث کندی در روال رشد کودک دارای اتیسم(اوتیسم) می گردد. این 4 تا 8 ساعت خدمات روزانه شامل خدمات روتین کار درمانی ،گفتار درمانی،بازی درمانی،رفتار درمانی ،شناخت درمانی ،اموزش مهارتهای خود یاری و…… می گردد که با ترکیب رویکرد ها و شیوه های درمانی متفاوت در طول یک روز و براساس یک برنامه کامپوزیت به کودک ارائه می گردد.در این صورت است که می توان به یک کودک دارای اوتیسم انچه که نیاز دارد را ارائه داد. این برنامه های کامپوزیت یا ترکیبی انچیزی است که توسط اکثر متخصصان توصیه می گردد و در روشهای شناخته شده گنجانده شده است و به همین دلیل است که امروزه تئوریسن های اوتیسم در رویکرد های درمانی و اموزشی خود به دنبال بالا بردن ظرفیتهای القایی و ترکیبی هستند تا کودک دارای اوتیسم پس از ورود به شیوه مداخلاتی انها کاملترین و موثر ترین خدمات را دریافت کند.
اما انچیزی که در کشور ما درحال رخ دادن است کاملا برعکس است. خانواده ها بعد از یک سال خدمات تک بعدی به مرکز اردیبهشت مراجعه می کنند و عنوان می کنند که هفته ای 2 جلسه کار درمانی و سه جلسه گفتار درمانی دیگر موسسات را برای کودک خود مهیا می نموده اند اما بعد یک سال هنوز کودک آنها پیشرفت چندانی نداشته است.و یا اینکه خدمات aba را برای کودک خود روزانه 45 دقیقه مهیا می کرده اند اما کودکشان هنوز به مانند روز نخست عملکرد دارد . باید به این خانواده ها عنوان نمود که نباید از این شیوه خدمات انتظار بالایی داشت. اگر کودک دارای اوتیسم روزانه 45 دقیقه aba تراپی و2 جلسه 45 دقیقه ای کار درمانی و … دریافت می کند به همان اندازه هم باید منتظر تغییر در کودک خود باشند و البته تنها مقصر شیوه تصمیم گیری اشتباه والدین است که اینچنین خدماتی را برای او مهیا کرده اند.نکته تاسف اور دیگر شیوه و کار در مدارس استثنایی و اتیسم(اوتیسم) است. در این مدارس تنها بر روی بعد شناختی و آکادمیک کودک کار می شود وحداقل انچیزی که یک کودک دارای اوتیسم نیازمند آن است را به او ارائه می کنند. و متاسفانه شاهد این واقعیت تلخ هستیم که این کودکان با تکرار پایه اول بعد از 3 سال مجبور به ترک این مدارس می گردند و با فوجی از مشکلات به مراکز سازمان بهزیستی مراجعه می کنند.
در حال حاضر شیوه کامپوزیت و ترکیبی تنها در چند مرکز معدود ازجمله مرکز اردیبهشت ارائه می گردد که به صورت انفرادی و حداقل روزانه 4 ساعت کودک تحت اموزش های کار درمانی ،گفتار درمانی ،رفتار درمانی و… قرار می گیرد.و نتیجه این شیوه خدمات پذیرش بیش از 150 کودک این مرکز در مدارس بدون حضور مربی همراه است.
درمانها بایستی مبتنی بر تحقیقات علمی باشند
از شیوه هایی که دارای تاییدیه و یا پیشینه پژوهشی هستند استفاده کنید. برای نمونه درکشور امریکا بیشتر درمانهای شناخته شده در دانشگاه ها شروع به کار کرده اند و این واقعیت را شکل داده اند که روشهای درمانی اوتیسم الزاما بایستی دارای چهارچوبی علمی و پژوهشی باشند.برای مثال روش لوواس در دانشکاه UCLA و یا روش تیچ در دانشگاه کارولینا و….توسط برترین متخصصان گسترش یافتند. از درمانهای غیر اصولی که در ایران ارائه می گردد پرهیز کنید.درمانهای گیاهی و یا طب اسلامی هیچ گونه پیشینه ای برای درمان اوتیسم نداشته و ندارند.مگنت تراپی،اکسیژن پرفشار و…. سایر درمانهای به این شکل در کشور های پیشرفته مورد استقبال کمی قرار دارند و تنها درمانهای مورد تایید رفتار درمانی و کار درمانی و گفتار درمانی آن هم به شیوه و اصول درست مورد تایید مجامع علمی درمورد اوتیسم هستند.
بهترین درمان انچیزی است که توسط یک درمانگر واجد شرایط ارائه می شود که به خوبی با کودک (و با والدین یا سرپرستان) ارتباط برقرار می کند.
آنچه توصیه می شود این است که درمانگران بایستی دوره های لازم را برای کار با کودک دارای اتیسم(اوتیسم) دیده باشند برای نمونه برخی از مراکز سازمان بهزیستی دارای متخصصان دوره دیده در زمینه کار با کودک دارای اتیسم(اوتیسم) هستند.این گونه مراکز با آموزش های دوره ای که در مواقعی به صورت الزامی توسط سازمانی بهزیستی برگزار می گردد و یا به صورت داخلی در مراکز ارائه می شود دانش ارائه خدمات به کودک دارای اتیسم(اوتیسم) را به شکل منسجم به کادر متخصص خود منتقل می نمایند و این واقعیت چیزی است که در سایر ارگانها دیده نمی شود. نکته ای دیگر این است که شما به عنوان والدین بایستی بتوانید فرایند مداخله و اموزش کودکتان را مشاهده نمایید. پس اگر در فرایند درمان و مداخله کودک خود شما را در پشت درهای کلینیک و یا اتاق درمان نگه می دارند باید درمورد این نوع خدمات بیشتر فکر کنید. شما به عنوان والدین باید بتواند هر زمان که خواستید و با هماهنگی مشاهده گر خدمات درمانی کودک خود باشید و حتی اموزشهایی را دریافت کرده و در منزل کار کنید.
در مان کودک شما باید او را به شیوه ای مثبت درگیر کند (یعنی کودک باید از درمان لذت ببرد)
درمانهای تهاجمی اخرین گزینه ها برای کودک دارای اتیسم(اوتیسم) هستند و از نظر نویسنده این متن نباید برای هیچ کودکی مورد استفاده قرار گیرد.اگر کودکی از فرایند درمان و آموزش خود لذت نبرد فرایند درمان دچار نقصان است.فرایند درمان و اموزش کودک دارای اوتیسم باید به کودک اجازه دهد تا همانند یک کودک دارای رشد عادی بازی کند، بخندد و شاد باشد.و اتفاقا بر اساس رویکرد های ترکیبی و انچه در مرکز اردیبهشت رخ می دهد با توجه به اینکه کودک روزانه 4 ساعات در مرکز است این فرصت وجود دارد که بدون فشار و استرس درمانگر در خدمت کودک باشد و به او اجازه دهد تا به مانند سایر کودکان بازی کند و شاد باشد.اما در دل تمام این فعالیت ها درمانگر می تواند به اهداف اموزشی خود نیز برسد و بر روی اهداف با توجه به رویکرد های مشخص کار کند.اما اگر قرار است یک کودک تنها 45 دقیقه یا حتی یک ساعت خدمتی خاص را دریافت کند درمانگر چاره ای جز این ندارد که بدون توجه به نیاز های کودک به صورت پر فشار و تهاجمی با کودک کار کند و همان چیزی است که کودک دارای اوتیسم از آن بیزار است و از آن دوری می کند. پس به این نکات توجه کنید :
نخست اینکه هیچگاه رویکرد های تهاجمی را برای کودک خود انتخاب نکنید و اگر کودک شما در تمام ساعت ارائه خدمات گریه کرد بدانید که یک جایی از کار ایراد دارد.
دوم هیچگاه کودک خود را درگیر خدمات یک ساعتی پرفشار روزانه نکنید. چراکه این خدمات فشاری شدید را به کودک 3 یا 4 ساله شما وارد می کند که از حد تحمل او خارج است.
سوم در حال حاضر درمانی های ترکیب این فرصت را به کودکان می دهند که تا حد امکان فرایند جلسات اموزشی را بدست بگیرد و درمانگر را پیرو فعالیت خود کند.در این صورت کودک شما به درمانگر و شما نشان می دهد که از چه چیزی خوشش می اید و به چه چیزی علاقه مند است .پس زیرک باشید و از این فرصت ها نهایت استفاده را بکنید.
سعی کنید هزینه ها را کاهش دهید .درمانهای اوتیسم طولانی و زمانبر و البته هزینه بر هستند.
اوتیسم اختلالی است که درمان آن مدت زیادی و یا سالها و یا تا پایان عمر طول می کشد .پس سعی کنید مدیریت هزینه کنید . سعی کنید مراکزی را انتخاب کنید که هزینه کمتری را بر شما تحمیل می کنند. از خدمات تک ساعتی که هزینه های بالایی دارند دوری کنید و کلینیک های ترکیب و یا کامپوزیت را پیدا کنید. برخی از کلینیک های سازمان بهزیستی با حد اقل هزینه کاملترین خدمات را ارائه می کنند که تمام نیازهای کودک شما را پوشش می دهد و دیگر نیازی نیست شما جدا گانه هزینه های کار درمانی ،گفتار درمانی ،و رفتار درمانی و…. را پرداخت کنید. این نکته را به یاد داشته باشید که همیشه ارزان بودن خدمات دلیل بر پایین بودن کیفیت خدمات نیست و حتما فشار ارگانهایی مانند سازمان بهزیستی وجود دارد که مراکز نمی توانند هزینه های بیشتری مطالبه کنند و الزاما کلینیک های گران قیمت نیز ارائه کننده خدمات تضمینی و تایید شده نیستند .در تایید این صحبت باید به سیستم اموزش و درمان کودکان دارای اوتیسم در کشورهای پیشرفته مانند آلمان یا امریکا و یا کانادا و انگلستان اشاره کنیم.در کشور المان خدمات دولتی به عنوان خدمات توانبخشی غالب در کشور فعال است و اصولا خدمات خصوصی انچنان فعال نیست مگر در موارد معدود که هزینه هایی بسیار بالا دارداز همین رو بیشتر والدین تمایل دارند که از خدمات توانبخشی دولتی که در موسسات و کلینیک های تحت پوشش ارائه می گردد استفاده کنند.نکته مهم این است که با توجه به هزینه بالای خدمات خصوصی و تک ساعته به دنبال خدمات تخصصی که در مراکز اوتیسم هستند باشید تا با کمترین هزینه بیشترین مداخله را دریافت کنید. اگر در شهر شما این خدمات وجود ندارد و یا کفیت لازم را ندارد از مراکز دیگر شهر ها بهره بگیرید.
گزینه های درمان اوتیسم برای خانواده ها چیست ؟
پیش از پرداختن به این گزینه ها لازم است باز هم تاکید گردد که برای به دست اوردن نتیجه حداکثری وبهینه باید خدمات را به صورت ترکیبی دریافت نمایید تا تمام نیاز های یک کودک دارای اوتیسم را پوشش دهید.
دارو درمانی
متاسفانه در کشور ما اولین گزینه ای که پس از تشخیص به خانواده ارائه می گردد دارو درمانی است! و این دقیقا برعکس سیکل صحیح درمان اختلال اوتیسم است.چراکه دارو درمانی به عنوان درمان اصلی برای اختلال اوتیسم شناخته نشده است و تنها می تواند جنبه کمکی و یا الترناتیو داشتنه باشد.بسیاری از افراد دارای اوتیسم داروهایی مصرف می کنند که اضطراب را کاهش می دهند، تمرکز را افزایش می دهند یا پرخاشگری را مدیریت می کنند. این داروها که عموماً توسط پزشکان تجویز می شوند، می توانند وسیله ای مقرون به صرفه برای مدیریت علائم دشوار باشند.اما نمی توان آنهارا به عنوان یک گزینه درمان در نظر گرفت چراکه درمان در صورتی اتفاق می افتد که در زمان قطع مداخله علائم برگشت نکند.باز هم تاکید می گردد که در برخی موارد به خصوص در کودکان اوتیسم سطح یک یا خفیف، دارو ضروری نیست، اما زمانی که مفید باشد، می تواند دنیایی از تغییرات مثبت را برای یک کودک در طیف اوتیسم ایجاد کند.یکی از این دارو ها ریسپریدون و دیگری آرپیپیرازول است که جهت اختلال اوتیسم ایمن معرفی شده اند اما تاکید می گردد که اگر یک درمان دارویی برای یک کودک دارای اوتیسم پاسخ مثبت داشته باشد ممکن است برای کودکی دیگر عوارضی شدید به همراه داشته باشد.پس با استناد به اینکه دارویی برای یک کودک اثر بخشی داشته نباید از آن استفاده کرد و الزاما باید تحت نظر پزشک متخصص این دارو ها تجویز و مصرف گردد.
دکتر لین سی هافمن، متخصص رشدیرفتاری اطفال و استاد مرکز سیاستگذاری بهداشت در دانشگاه استنفورد در دانشکده پزشکی، میگوید: “من فکر می کنم ما در درمان کودکان اُتیستیک آهسته پیشرفت میکنیم.” هافمن میگوید: “این کار مثل درمان سرفه کودکان هنگام سینه پهلو است، البته اگر ندانید که عامل سرفه ، سینه پهلو است.”هافمن میگوید یکی از دلایل آن میتواند کمی مدارک محکم در درمان اتیسم(اوتیسم)،علیه علائم متغییری که وجود دارد، باشد.او میگوید: “مشخص است که گروهی از کودکان بسیار ناهمگنی هستند که از نظر میزان نشانههای آسیب، در محدوده بسیار بزرگی قرار دارند و باید برخی از داروهایی را انتخاب کنیم که بهخوبی مورد مطالعه قرار گرفته و برخی تاثیرات را در برخی از مناطق مغزی مورد نظر نشان داده باشند.
مطالعات چه یافتهاند؟
یک تیم میانرشتهای از محققان دانشگاه وندربیلت که توسط آژانس پژوهش و کیفیت بهداشت و درمان ایالات متحده تامین میشوند، در حال حاضر مدارک موجود در پس سه روش درمان کودکان مبتلا به اتیسم را بررسی میکنند: داروها، رفتار درمانی، و تزریق هورمون سکرتین.دکتر زکریا وارن، مدیر موسسه درمان و تحقیقات اختلالات طیف اتیسم در مرکز کندی وندربیلت در نشویل، میگوید: “مهمترین یافته از بررسیهای انجامشده این است که هنوز برای درک چگونگی تاثیر درمانهای خاص، بر روی کودکان خاص، کارهای زیادی برای انجام باقی مانده تا بتوان توصیههای مناسبی برای به حداکثر رساندن تاثیر درمانها ارائه داد.همه مطالعات موجود در این پژوهش، بین سالهای 2000 و 2010 منتشر شد و شامل کودکان 12ساله یا کوچکتر میشد.برای اگاهی بیشتر در زمینه اختلال طیف اتیسم مطالعه مقاله درمان اختلال طیف اتیسم و تاریخچه ان را پیشنهاد می کنیم.
داروها
در این مطالعه که به داروهای اختلال طیف اتیسم(اوتیسم) توجه داشت، محققان به بررسی مطالعات بر روی ضد جنونها، سرم مهارکنندههای بازجذب سروتونین (SSRI) و داروهای محرک پرداختند، که معمولا برای کاهش نشانههایی مانند پرخاشگری، رفتارهای تکراری، آسیب زدن به خود و کجخلقیهای شدید استفاده میشود.
آنها دریافتند شواهد خوبی وجود دارد که دو داروی ضد جنون، Risperdal و Abilify، رفتارهای “چالشبرانگیز” مانند تحریکپذیری، اضطراب، گریه، بیشفعالی و عدم همکاری را در مقایسه با دارونما، کاهش میدهد.اما طبق گزارشات، عوارض جانبی قابل توجهی هنگام استفاده از این داروها وجود داشته است، از جمله افزایش وزن، خوابآلودگی و نشانههایی مانند لرزش، حرکات غیرارادی و سفتی عضلانی.
گرچه آزمایشات سرم مهارکنندههای بازجذب سروتونین داروی فلوکستین (Prozac) و محرک ریتالین، اثرات بالقوه مثبتی بر رفتارهای تکراری و بیشفعالی نشان دادند، اما منتقدین اعلام کردند که شواهد موجود بهتنهایی برای توصیه به استفاده از این داروها کافی نیست.برای اگاهی بیشتر در زمینه اختلال طیف اتیسم مطالعه مقاله اختلالات و بیماری های همراه با اتیسم و راهکارهای درمان انهارا پیشنهاد می کنیم.
گفتار درمانی
گفتاردرمانگران به طیف وسیعی از مسائل مربوط به کودکان دارای اوتیسم می پردازند. آنها به افرادی که دیرتر از حد متوسط شروع به صحبت می کنند کمک می کنند تا به سطح گفتاری مناسب بازگردند. علاوه بر این، آنها همچنین به کودکان با عملکرد بالاتر کمک می کنند تا سؤال بپرسند و پاسخ دهند، از ضمایر مناسب و زبان بدن استفاده کنند، و حتی جوک، کنایه، متلک و استعاره را تشخیص دهند.گفتار درمان می تواند در فرایند اختلالات خوردن و دریافت ماساژ های دهانی شما را کمک کند. اما در صورتی که این خدمات را در یک مرکز که گفتار درمانی را درکنار سایر مداخلات ارائه می کند دریافت کنید می توانید حداکثر نتیجه را به دست اورید.
کاردمانی یکی از اصلی ترین خدمات مورد نیاز برای کودک دارای اوتیسم است و در کنار رفتار درمانی بسیار حیاتی است .کار درمانی اصولا در کلینیک های خصوصی ارائه می گردد اما در صورتی که کودک شما این خدمت را در مراکز و در کنار گفتار درمانی و رفتار درمانی دریافت کند می تواند بیشترین اثر را داشته باشد . کاردرمانگران امروزی به کودکان در مواجهه با انواع چالش های رشدی کمک می کنند. بسیاری از آنها طیف گسترده ای از مهارت ها و آموزش ها را دارند که به آنها امکان می دهد روی چالش های حسی، مهارت های بازی تعاملی، تعامل مشارکتی و موارد دیگر کار کنند.نکته اینجاست که در برخی مراکز کودکان دارای اوتیسم می توانند هر روز خدمات کار درمانی را دریافت کنند و این امر سکوی پرشی برای رسیدن به عملکرد بهینه است.
رفتار درمانی
تجزیه و تحلیل رفتاری کاربردی (ABA) و درمان های مرتبط معمولاً به عنوان “استاندارد طلایی” درمان خاص اوتیسم در نظر گرفته می شوند و در حال حاضر نیز این شیوه در مرکز اردیبهشت به صورت پیشرفته و ترکیبی در حال ارائه به کودکان دارای اوتیسم است. این گونه درمان در حال حاضر در ایران در معدود مراکز مورد استفاده است. روشهای درمانی زیادی از ABA منشعب شده اند مانند FLOOR TIME,PRT,DENVER,JASPERو….که هرکدام می توانند برای کودک دارای اوتیسم مثمر ثمر باشند. اگر از این شیوه به صورت تهاجمی استفاده می گردد باید عنوان نمود که در حال حاضر باید در مورد آن تردید داشت و مراکز و درمانگران بایستی از شیوه های ترکیبی منشعب از ABA استفاده نمایند برای نمونه روش دنور ترکیبی از FLOOR TIME,PRT,JASPER,NETاست که ترتیب اثری به مراتب بیشتر از ABA کلاسیک دارد و توانسته نقصان های ABA کلاسیک را برطرف نماید.از طرفی انچه به عنوان ABA در ایران در حال ارائه است سایه ای ناقص از این رویکرد است چراکه فرد ارائه دهنده ABA باید دوره های تخصصی این شیوه را در دانشگاهها و یا موسسات مورد تایید گذارنده باشد و با دریافت مدرک BCBA اقدام به ارائه برنامه درمانی ABA نماید که متاسفانه در ایران هیچ متخصصی این گواهی معتبر جهانی را ندارد.در اینجا یک نکته لازم به توضیح است که استفاده از روش ABA برای کودکان دارای اوتیسم در ایران متاسفانه محدود به اهداف شناختی (مانند یادگرفتن نام حیوانات ،خوراکی ها،اشیا، و…)شده است در صورتی که ABA برای اهداف بسیار پیشرفته تری می تواند مورد استفاده قرار گیرد که به دلیل دانش پایین درمانگران در همین سطح پایین مورد استفاده است.
درمانهای رفتاری شدید، که در آن درمانگر یا والدین، بیش از چند سال وبین 25 تا40 ساعت در هفته با یک کودک مبتلا به اتیسم کار میکنند، سرفصلهای جدیدی را بهعنوان مطالعات ایجاد کردهاند که نشان داده است، این روشها ممکن است پیشرفتهای قابل توجهی در ضریب هوشی، زبان و مهارتهای میانفردی داشته باشند. وارن میگوید آنچه ما قطعا شاهد آن هستیم، چهارچوب کاری است که به نظر میرسد مورد تائید باشد، در واقع، کودکان با اختلالات طیف اتیسم که مداخله فشرده به موقع دریافت میکنند، حتما پیشرفتهائی را نشان میدهند. برخی کودکان هستند که نسبت به دیگران پیشرفتهای بیشتری نشان میدهند. ولی تعدادی از مداخلات هستند که در آن اثرات بسیار کمی وجود دارد.
محققان سه دسته گسترده از درمانها را در نظر داشتهاند. اولین آنها روش دانشگاهی بود از کالیفرنیا در لسآنجلس (روش لوواس یا aba)، که در آن درمانگران با بچهها، حداقل 25 ساعت در هفته به منظور تلاش برای مبارزه با رفتارهای خاص و اختلالات همراه اتیسم ، کار میکردند. برای مثال، بهمنظور توسعه مهارتهای ارتباطی، اگر کودک مبتلا به اتیسم به یک اسباببازی علاقه نشان بدهد، درمانگر و نه لزوما کسی که در همان اتاق است، ممکن است اسباببازی را ندهد و بیدرنگ کودک برای گرفتن آن راه مناسبی را درخواست کند.
دسته دوم از مداخلات شامل برنامههایی است که سعی دارد گرایشات مبتلا به اتیسم را در کودکان با سن زیر 2سال، مورد توجه قرار دهد. بهطور کلی، این مطالعات براساس مدل شروع اولیه دنور است که از بازیدرمانی مبتنی بر تشویق به زبان و مهارتهای اجتماعی استفاده میکند.
نوع سوم از درمان، بررسی برنامههائی است که پدر و مادر را برای کمک به کودکان خود در خانه آموزش میدهد.
دکتر اریک هالندر، مدیر برنامههای اختلالات وسواس و طیف اتیسم در مرکز پزشکی مونتفیور در شهر نیویورک میگوید: “با شعار شناسایی زودهنگام و مداخله بهنگام، میتوانید خط سیر تکاملی بلندمدت بیماری را بهبود ببخشید.در میان 23 مطالعه توسط روش دانشگاه کالیفرنیا/لوواس و چهار مطالعه بر اساس برنامه شروع اولیه دنور که مورد بررسی قرار گرفتند، دستاوردهای بسیاری در ضریب هوشی، عملکرد شناختی، مهارتهای زبانی و رفتارهای انطباقی حاصل شد. هالندر می گوید “برخی بچهها هستند که در یک دوره کوتاه زمانی به برخی از درمانها خوب پاسخ میدهند، اما در برخی موارد کودک اُتیستیک در مدتزمانی طولانیتر یا با نتیجه کمتر به درمانها پاسخ میدهند.برای اگاهی بیشتر در زمینه اختلال طیف اتیسم مطالعه مقاله درباره اختلال طیف اتیسم بیشتر بدانیم را پیشنهاد می کنیم.
سکرتین
بررسی نهایی نگاهی دارد به مدارک موجود در پس استفاده از پروتئین سکرتین در دستگاه گوارش در درمان مورد بحث در بیش از 4120 مطالعه مورد نظر، تنها هشت مورد مثبت در این بررسی وجود دارد.وقتی سکرتین با یک دارونما مورد مقایسه قرار گرفت، هیچ مطالعهای حاکی از بهبودی در زبان، شناخت یا نشانههای اُتیسم نبود.وارن میگوید “این یکی از مداخلاتی است که قویترین شواهد را دارد و شواهد واقعا و قویا نشان میدهند این درمانی است که نباید دنبال کرد.”برای اگاهی بیشتر در زمینه اختلال طیف اتیسم مطالعه مقاله اتیسم بزرگسالی را پیشنهاد می کنیم.
امید در افقهای نو
فلمنک و وارن میگویند اگرچه به نظر میرسد که درمانهای رایج برای استفاده کمتر پیشنهاد میشوند، اما نسل جدیدی از داروها در راه است که میخواهد کاهش علائم اتیسم را بههمراه علل بیماری مورد هدف قرار دهد، نه فقط علائم اختلال را.وارن میگوید “ما در آستانه عصری قرار داریم که قادر هستیم تا در مورد توانائی در توسعه درمانهای هدفمند جدید، بر اساس درک اینکه اتیسم چیست و چگونه به مغز ما مربوط میشود، فکر کنیم. این درمانها قادر بودهاند که در مدلهای حیوانی، در علائم خاص و رفتارهای خاص بهبود نشان بدهند.بسیاری از کارشناسان احساس میکنند که با مطالعات بهتر طراحیشده آموزش رفتار در خانه، که در آن درمانگر، والدین را درباره روشهایی برای پیدا کردن فرصتهایی برای تمرین مهارتهای ارتباطی آموزش میدهد، در نهایت اثرات فراوانی دیده شود.دکتر بیرنا سیگل، مدیر خدمات بالینی در دانشگاه کالیفرنیا در درمانگاه اتیسم سانفرانسیسکو میگوید: “در روشهای آموزش والدین، پدر و مادرها فرا میگیرند که لحظههایی را برای آموختن فرزند خود پیدا کنند و این عملکردی موثر است.”او میگوید “من به مردم میگویم، کارهای زیادی وجود دارد که شما میتوانید برای کمک به کودک مبتلا به اتیسم خود انجام دهید، که با دشواری بسیاری همراه است و باید صبور باشید.”
سخن پایانی
قبل از انتخاب و شروع هر نوع درمان اوتیسم ، همیشه موارد زیر را انجام دهید:
- تحقیقات لازم برای اطمینان از اینکه رویکرد مبتنی بر درک واقعی از اتیسم است را انجام دهید .
- اطمینان حاصل کنید که درمان توسط پژوهش ها پشتیبانی می شود و توسط درمانگران یا متخصصان خوب ارائه می شود.
- تا حد امکان از درمان های کامپوزیت استفاده کنید تا حداکثر خدمات لازم را مهیا کرده باشید(این خدمات ترکیبی از رفتار درمانی،کار درمانی و گفتار درمانی است که در یک مرکز و توسط متخصصان شناخته شده ارائه می گردد).
- تا حد امکان هزینه های درمان را کاهش دهید چراکه درمان اتیسم درمانی زمان بر است و شاید تا پایان عمر ادامه داشته باشد.پس مراقب افراد سودجوی که به شما پیشنهاد درمان های کوتاه مدت را می دهند باشید و همه درامد و پس انداز خود را صرف این دوره های کوتاه مدت یک ساعته نکنید و خدمات جامع را پی گیری کنید.
- در حال حاضر در ایران افراد فراوانی درحال کار در زمینه اتیسم هستند. افرادی که ممکن است هیچگونه پیشینه ای نداشته باشند.توجه کنید که سابقه عملکرد یک مرکز می تواند برای شما مدرکی برای اثر بخش بودن رویکرد درمانی باشد برای نمونه مرکز اردیبهشت توانسته در طول مدت زمان فعالیت خود بیش از 150 کودک دارای اوتیسم را بدون مربی همراه به مدرسه بفرستد.