هورمون درمانی برای درمان اتیسم(اوتیسم)

چکیده:
هورمون رشد میتواند بطور قابل توجهی اختلالات اجتماعی در ارتباط با اختلال طیف اتیسم(اوتیسم)در بیماران مبتلا به این سندرم ژنتیکی را بهبود ببخشد.

هورمونهای رشد،اختلالات اجتماعی مرتبط با اختلالات طیف اتیسم را بهبود می بخشد

مطالعه ای در سال 2015میلادی صورت گرفته است که به طور خاص بر استفاده از فاکتور رشد شبه-انسولین شماره1 (IGF-1) برای درمان سندرم فیلان-مک دریمد(PMS) که یک اختلال ناشی از حذف یا جهش ژن SHANK3 در کروموزوم شماره 22 است،متمرکز شده است . در کنار تأخیر رشد و زبان (سخن گفتن) و کمبود مهارت های جنبشی، بسیاری از افراد با PMS  مبتلا به اختلالات طیف اتیسم (اوتیسم)  نیز می باشند.SHANK3  بدلیل نقش اساسی خود در عملکرد سیناپس(شکاف بین سلول های عصبی) یک کانون پژوهشی در این زمینه است. در حالی که سندرم فیلان-مک دریمد یک اختلال نادر است، تکنولوژی های پیشرفته ژنتیک این اختلال را به عنوان یک عامل نسبتا شایع اتیسم نمایان کرده است.الکساندر کولویزون مدیر بالینی مرکز اتیسم در دانشکده پزشکی ایکان در منطقه مانت سینای می گوید، آزمون های کنترلی ما اولین آزمون های درمانی برای سندرم فیلان-مک دریمد است. بدلیل تفاوت های ژنتیکی ناشی از  همگرا شدن اتیسم در فرآیند های نشانه ای شایع شیمیایی، یافته های این مطالعه امکان دارد حاوی نتایجی برای برخی از اشکال اتیسم باشد.
IGF-1  یک ترکیب تجاری در دسترس است که به رشد بقا عصب سلول، بلوغ سیناپسی و شکل پذیری سیناپسی، توانایی سیناپس برای تقویت یا تضعیف در طول زمان، پاسخ به کاهش یا افزایش در فعالیت های خود کمک می کند. این فاکتور رشد در حال حاضر توسط مدیریت غذا و دارو برای درمان کوتاهی قد تایید شده است.
برای دانستن همه چیز درباره اوتیسم مطالعه مقاله اوتیسم چیست؟انواع،علت ها و درمانها را پیشنهاد می کنیم​.​​
مطالعه مانت سینای اولین مطالعه ای است که فاکتور IGF-1 را به عنوان یک عامل بی خطر، قابل تحمل و در ارتباط با بهبود قابل توجهی در هر دو اختلال اجتماعی و رفتارهای محدود کننده(شیفتگی با یک موضوع و یا فعالیت؛ دلبستگی قوی به یک شیء خاص؛ توجه ذهنی با بخش ها یک شیء  به جای کل شیء ؛ توجه ذهنی با جنبش و یا چیزهایی که حرکت می کند) در افراد مبتلا به سندرم فیلان-مک دریمد  را پیشنهاد کرده است.
محققان9  کودکان با رنج سنی بین پنج تا پانزده سال که مبتلا به سندرم فیلان-مک دریمد که با پلاسبو(دارونما)، طراحی مطالعه مقطعی کنترل شده اند را نام نویسی کردند. همه شرکت کنندگان به طور تصادفی به مدت سه ماه  در معرض درمان با فاکتور IGF-1  و سه ماه درمان با  پلاسیبو قرار گرفتند. در مقایسه با پلاسیبو، دوره فاکتور IGF-1 با بهبود قابل توجهی در برداشت های اجتماعی و رفتارهای محدود کننده همراه بود که توسط فهرست رفتارهای نابهنجار و رفتارهای تکراری به ترتیب اندازه گیری شده بود، هر دو این مقیاسهای رفتار استاندارد به منظور بررسی اثرات درمان در اتیسم (اوتیسم) استفاده شد بود.
برای اگاهی بیشتر در زمینه اختلال طیف اتیسم مطالعه مقاله درمان اختلال طیف اتیسم و تاریخچه انرا پیشنهاد می کنیم.
جوزف باکسبوم دکترا و مدیر مرکز اتیسم و استاد روان پزشکی، ژنتیک، علوم ژنومیک و اعصاب در مانت سینایی بیان می کند که  این آزمون های بالینی بخشی از یک تغییر به منظور اهداف توسعه ای و اصلاح دارو به طور خاص برای درمان
علائم و نشانه های اتیسم است. نتایج حاصل از این آزمون های آزمایشی می تواند مطالعات بزرگتر که قطعا آگاهی دهنده اثربخشی و درمان های هدفمند بهتر است را تسهیل می کند.

امتیاز
اشتراک گذاری محتوا
گروه پژوهشی اتیسم اردیبهشت

گروه پژوهشی اتیسم اردیبهشت

مطالب مرتبط

تنها راه غلبه بر اختلال اتیسم دانش و آگاهی از این اختلال است!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا نیاز به مشاوره تخصصی در حوزه اتیسم دارید؟